MARS II is een poëtisch relaas over de impact van catastrofes op ons denken. Ecologische rampen, economische crisissen en terroristische aanvallen lijken ons voortdurend boven het hoofd te hangen. De hedendaagse Westerse samenleving wordt weleens omschreven als een ‘risicomaatschappij’. Volkomen in de ban van die risico’s, organiseert ze zich in grote mate om die te voorkomen. Hebben we als mensheid nood aan dergelijke sombere verhalen, zoals een kind geniet van een griezelig sprookje? Onze focus op een bepaalde dreiging activeert ons immers ook: de angst voor een mogelijke ramp maakt ons gedreven om die met alle middelen af te wenden. In die zin is elk apocalyptisch scenario, hoe waarschijnlijk of onwaarschijnlijk ook, een soort seculier ‘memento mori’ – een herinnering aan onze sterfelijkheid.

Karl Van Welden laat in deze muzikale performance een eigen compositie van pianist Frederik Croene spelen in een regen van as. Op onschuldige wijze beginnen asdeeltjes lichtjes te vallen. Na verloop van tijd daalt de donkere asregen exponentieel op de muzikant en zijn instrument neer, waardoor het beeld en het geluid langzaam maar zeker transformeren.

Coproductie: Schouwburg Kortrijk & Kunstencentrum Buda